الساندرو ولتا
درایتالیای پسا رنسانس و درسال 1745 در شهر کومو در خانواده‌ای معتقد، کودکی به دنیا آمد که بعدها والدین او مصر به تحصیل فرزندشان در رشته حقوق بودند؛ اما سرنوشت برای این کودک این‌گونه رقم نخورد و آلساندرا تبدیل به فردی شد که ناپلئون بناپارت به افتخارش سكه طلا ضرب کرد. امپراتور اتريش وي را به سمت رئيس دانشكده منصوب کرد؛ مردم كشورش او را به مقام سناتوري برگزیدند؛ همشهری‌هایش مجسمه او را در شهر كمو نصب کردند و بزرگان جهان علم نيز به‌اتفاق آرا واحد نيروي محركه را به يادبود نامش ((ولت)) گذاشتند؛ او از اولین دانشمندان فیزیک و شیمی بود که مفاهیم الکتریسیته را به‌صورت کاربردی مطرح کرد و همچنین به‌عنوان مخترع باتری الکتریکی شناخته می‌شود.
تولد و تحصیل
الساندرو ولتا در 18 فوریه‌ی سال 1745 در کومو، لومباردی ایتالیا متولد شد. خانواده‌ی او از اشراف ایتالیا بودند، اما آن‌چنان ثروتمند محسوب نمی‌شدند. الساندرو تا چهارسالگی توانایی تکلم نداشت و خانواده‌اش نگران توانایی‌های ذهنی او شدند. البته پس از مدت کوتاهی، نگرانی آن‌ها به شگفت‌زدگی از توانایی‌های فکری و ذهنی او تبدیل شد.
الساندرو ولتا در ۱۸ سالگی به‌اندازه‌ی کافی کنجکاوی و شجاعت داشت که نامه‌نگاری با بزرگان علم الکتریسیته را برای بحث‌های تحقیقاتی شروع کند. او با افرادی همچون «ژان آنتوان نله» در پاریس و «جووانی باتیستا بکاریا» در تورین مکاتبه می‌کرد. بکاریا علاقه‌ای به برخی از ایده‌های ولتا نشان نمی‌داد و به او پیشنهاد کرد تا بامطالعه و آزمایش بیشتر، آموزه‌های خود را افزایش دهد.
دانشمند آماتور، استاد فیزیک
ولتا با توجه به پیشنهاد دانشمندان بزرگ، تصمیم به انجام آزمایش‌های بیشتر در حوزه‌ی فیزیک گرفت. او از کمک دوست ثروتمندش جولیو سزاره گاتونی هم استفاده کرد. جولیو در خانه‌ی خود یک آزمایشگاه فیزیک راه‌اندازی کرده بود و برای سال‌ها به ولتا اجازه داد تا از امکانات آن استفاده کند.
دانشمند جوان ایتالیایی در سال ۱۷۵۵ نامه‌ای به «جوزف پریستلی» نوشت و خبر از اختراع دستگاهی باقابلیت تولید الکتریسیته‌ی ساکن (electrophorus) داد. او در نامه‌ی خود به امکان انتقال الکتریسیته اشاره‌کرده بود. ولتا در نامه به پریستلی به دنبال این بود که اول بودن اختراع خود را بررسی کند. پریستلی به او گفت که قبلاً و در سال ۱۷۶۲، چنین دستگاهی توسط «جوهات ویلک» اختراع‌شده است، اما به‌هرحال اختراع ولتا رویکردی مستقل و ارزشمند بود.
کشف متان و شهرت جهانی
ولتا در سال ۱۷۷۶ و در سن ۳۱ سالگی، موفق به ایزوله کردن گاز متان شد. او اولین دانشمندی بود که به چنین دستاوردی می‌رسید. ولتا کشف کرده بود که ترکیب هوا با متان نیز در یک محفظه‌ی بسته، با استفاده از جرقه‌ی الکتریکی منفجر می‌شود. دستاورد مذکور، بعدها پایه‌ی توسعه‌ی موتورهای احتراق داخلی را شکل داد. او در همان سال ادعا کرد که با استفاده از دستگاه جرقه‌زن می‌توان سیگنال‌های الکتریکی را از کومو به میلان ارسال کرد.
اختراع باتری الکتریکی
ولتا ابتدا تصمیمی برای اختراع باتری الکتریکی نداشت. او تنها آزمایش‌هایی را پیش می‌برد تا نظریه‌ها و دستاوردهای دانشمند ایتالیایی دیگر، «لوئیجی گالوانی» را نقض کند. گالوانی استاد آناتومی بود و در سال‌های پایانی دهه‌ی ۱۷۸۰، تحقیقاتی پیرامون تأثیر الکتریسیته‌ی ساکن بر عصب موجودات زنده انجام داد. گالوانی در جریان یکی از آزمایش‌های خود، چاقوی جراحی دارای الکتریسیته‌ی ساکن را به عصب پای یک قورباغه‌ی مرده نزدیک کرد که روی سطحی فلزی قرار داشت. او می‌گفت پای قورباغه در اثر تماس چاقوی باردار، حرکت می‌کند.
باتری که ولتا اختراع کرد، به دانشمندان شیمی فرصت داد تا با روش‌‌های جدید روی مواد گوناگون مطالعه کنند. نکته‌ی مثبت دستگاه ولتا این بود که تقریباً همه توانایی ساخت یک نمونه از آن را داشتند. سکه‌های نقره‌ای و مسی در دسترس همه قرار داشت و فلزات دیگر همچون آهن و روی نیز آن‌چنان کمیاب نبودند. چند هفته پس از انتشار نتایج دستاوردهای ولتا، دانشمندان متعدد از باتری‌های مشابه برای ساخت دستگاهی به‌منظور تجزیه‌ی آب به هیدروژن و اکسیژن استفاده کردند.
«همفری دیوی»، ۶ سال بعد موفق به ساخت یک باتری قدرتمند شد که از عناصر شیمیایی عایق‌شده در آن‌ها استفاده کرده بود. او ادعا کرد که پیوندهای شیمیایی در طبیعت خود رفتار الکتریکی دارند. او با استفاده از دستگاهی مشابه با باتری ولتا توانست عناصر مهمی همچون باریم، کلسیم، لیتیم، منیزیم، پتاسیم، سدیم و استرانسیم را کشف کند. از دستاوردهای مهم دیگر وابسته به اختراع ولتا، می‌توان به ساخت اولین موتور الکتریکی توسط مایکل فارادی در سال ۱۸۲۱ اشاره کرد.
باتری ولتا، برای اولین بار به‌عنوان دستگاهی شناخته شد که توانایی ایجاد منبعی پایدار از جریان الکتریکی را دارد. همه‌ی دستگاه‌های الکتریکی به جریان الکتریکی نیاز دارند و بدون اختراع ولتا، شاید فناوری مدرن امروزی وجود نداشت.
سال‌های پایانی و مرگ
ولتا در سال ۱۸۱۹ تصمیم گرفت تا به فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی‌اش پایان دهد. او آزمایشگاه‌های محبوب خود که پر از تجهیزات الکتریکی بودند را ترک کرده و دوران بازنشستگی را در خانه‌اش شروع کرد. به‌علاوه تدریس در دانشگاه نیز در همان سال پایان یافت و ولتا را تقریباً به‌صورت کامل از جامعه دور کرد. الساندرو ولتا و همسرش «ماریا ترزا»، سه پسر به‌نام‌های زانینو، فامینیو و لویجی داشتند. او در سال‌های بازنشستگی، همه‌ی زمان خود را با خانواده سپری می‌کرد.
خانه‌ی سال‌های بازنشستگی ولتا در منطقه‌ای به‌نام کامناگو از توابع کومو قرار داشت. این منطقه امروز به‌نام کامناگو ولتا شناخته می‌شود. الساندرو ولتا در پنجم مارس سال ۱۸۲۷ میلادی در سن ۸۲ سالگی از دنیا رفت. جسد او در همان منطقه‌ی کامناگو دفن شد. موزه‌ای به‌نام تمپیو ولتیانو در منطقه‌ی کومو قرار دارد که دستاوردهای افسانه‌ای ولتا را نگه‌داری می‌کند. در نزدیکی موزه، مرکز مدیریت بنیاد ولتیان به‌نام ویلا اولمو قرار دارد که از فعالیت‌های علمی حمایت می‌کند. مهم‌ترین یادگار الساندرو ولتا، واحد اندازه‌گیری ظرفیت الکتریکی است که در سال ۱۸۸۱ به‌نام ولت در سیستم SI ثبت شد.
