زندگی‌نامه توماس آلوا ادیسون
در سال‌های اول معلم‌ها می‌گفتند که او آن‌قدر احمق است که چیزی یاد نمی‌گیرد، کارش هم بهتر از درس خواندنش نبود و از دو شغل اولش اخراج شده بود. ادیسون 1000 تلاش ناموفق در اختراع لامپ نوری داشت ولی تمام آن شکست‌ها موفقیت بزرگ او بود. هنگامی‌که درباره شکست‌هایش از او سؤال کردند، چنین گفت: «من شکست نخوردم. من فقط هزار راه پیدا کردم که به موفقیت ختم نمی‌شدند.»
توماس آلوا ادیسون یک طراح نورپردازی، مهندس، مخترع، دانشمند و کارآفرین اهل ایالت متحده آمریکا بود. توماس آلوا ادیسون در شهر میلان واقع در ایالت اوهایو، آمریکا به دنیا آمد. پدر توماس فردی بااستعداد و همه‌فن‌حریف و مادرش معلم بود. زمانی که ادیسون 4 ساله بود او و خانواده‌اش به ایالت میشیگان نقل‌مکان کردند.
هنگامی‌که توماس ادیسون در دوره ابتدایی درس می‌خواند مدیر مدرسه‌اش بر این باور بود که ادیسون شاگرد کودنی است و عذر او را از مدرسه خواست و به همین دلیل توماس ادیسون در خانه مشغول به آموزش شد.
او در سن 12 سالگی، یک فروشنده‌ی میوه، روزنامه و دیگر اجناس در راه‌آهن ترانک شد.
او کل سال‌های کودکی را در پورت هرون میشیگان به سر برد. «آل» بیش از یک سال نتوانست به مدرسه برود و دوران نوجوانی را باکارهایی چون فروختن ساندویچ و آب‌نبات در کنار ریل قطار و یا سبزی فروشی گذراند. او که برای فروش اجناس خود مرتباً با قطار میان پورت هرون و دیترویت در رفت‌وآمد بود، توانست از شرکت راه‌آهن نمایندگی توزیع یک روزنامه دیترویتی را به دست آورد. با پس‌انداز پول حاصل از فروش روزنامه، آل توانست یک ماشین چاپ دست‌دوم خریداری کند. او دستگاهش را در یک واگن بارکشی نصب کرد و در سن 15 سالگی اولین شماره روزنامه خود را با نام «وی کلی هرالد» منتشر ساخت. این نشریه که تمام کارهایش را ادیسون خود انجام می‌داد، نخستین و تنها روزنامه‌ای بود که در یک قطار در حال حرکت نوشته و چاپ می‌شد.
با کمک یک ابزار چاپ کوچک، توماس ادیسون کتاب «قاصد گراند ترانک» را در یک ماشین زباله نوشت و در سال 1862 به چاپ رساند. این کتاب برای 400 نفر از کارکنان راه‌آهن فرستاده شد. در همان سال ادیسون به‌عنوان اپراتور تلگراف مشغول به کار شد. توماس ادیسون این کار را از پدر کودکی که جانش را نجات داده بود آموخت. توماس در قسمت اعظم عمر خود از ناشنوایی شدیدی رنج می‌برد ولی این معلولیت و ناراحتی با توان بالای او در انجام کارهای سخت و زیاد جبران می‌شد. توماس ادیسون هنگامی‌که فقط 21 سال داشت اولین اختراع خود را که یک دستگاه الکتریکی شمارش آرا بود عرضه کرد.
در سال 1869 ادیسون که راه‌آهن را ترک کرده بود، به‌عنوان سرپرست فنی به استخدام یک موسسه صرافی بزرگ در نیویورک در آمد. در این مقام توماس توانست نخستین اختراع موفقش را که نوعی تلگراف چاپی بود، به نام خود ثبت کند. تلگراف ادیسون برخلاف انواع رایج که علائم مورس را به‌صورت صداهای کوتاه و کشیده به گوش اپراتور می‌رسانیدند، آن‌ها را به شکل خط و نقطه بر روی نوار کاغذی چاپ می‌کرد.
توماس ادیسون حق امتیاز اختراعش را مقابل 4000 دلار به مدیر صراف‌خانه واگذار کرد و با پول آن در نیو آرک، نیوجرسی یک کارگاه تحقیقاتی برای خود بر پا نمود. در محل جدید، ادیسون علاوه بر تکمیل لوازم جانبی تلگراف، یک سامانه پیشرفته نمایشگر اطلاعات بورس را طراحی کرد که سود هنگفتی از آن حاصل آمد.
نیکلا تسلا فیزیکدان بزرگ و یکی از همکاران ادیسون درباره روش توماس ادیسون برای حل مسائل می‌نویسد: «اگر ادیسو می‌خواست سوزنی را در انبار کاهی پیدا کند، باپشتکار فراوان دانه به دانه رشته‌های کاه را کنار می‌زد تا بالاخره سوزن نمایان شود. بارها با تأسف شاهد بودم که چگونه بخش اعظم وقت و انرژی او صرف یافتن یک فرمول جزئی یا انجام دادن محاسبه‌ای کوچک می‌شد.»
جمله‌ای از توماس ادیسون در این مورد:
«نوآوری عبارت است از یک در صد الهام روح و نود درصد عرق ریختن و تلاش کردن.»
در 6 ژانویه 1931 ادیسون درخواست نامه ثبت آخرین اختراع «وسیله‌ی نگه‌دارنده‌ی اشیاء هنگام آبکاری الکتریکی» را به اداره ثبت اختراعات فرستاد اما پیش از دریافت پاسخ، اجل به او مهلت نداد و این مخترع بزرگ در 18 اکتبر 1931 در سن 84 سالگی به علت بیماری دیابت چشم از جهان فروبست.